Moriaanseweg West
Algemeen 1.237 keer gelezenToen Hellevoetsluis in de 19e eeuw binnen de vestingwallen uit zijn jasje begon te groeien, was het aanpalende dorp Nieuw-Helvoet voor veel marinemensen en Rijkswerf-employees een ideale uitwijkplaats. Buiten de eigenlijke dorpskern van Nieuw-Helvoet ontstond langs de Rijksstraatweg en de Moriaanseweg steeds meer nieuwbouw. Jammer genoeg hield de kwaliteit van de wegen geen gelijke tred met die van de woningbouw.
Was de in 1806 aangelegde straatweg tussen Brielle en Hellevoetsluis nog van degelijke klinkers voorzien, de haaks daarop liggende Moriaanseweg bleef daarbij achter als een slechte, smalle, met sloten gelardeerde polderweg. In de zomer was die stoffig en in de andere seizoenen door modder en plassen vaak bijna onbegaanbaar. Door onder andere te verharden met koolas, een restproduct van de Hellevoetse gasfabriek (vandaar de bijnaam Kolenpad), werd geprobeerd de problemen op te lossen. Maar de beheerders van de weg, het polderbestuur, peinsde er niet over daar wat aan te verbeteren. Die vond zich geen belanghebbende, verbetering van de weg en de bijbehorende kosten hoorden volgens hen op het bord van de gemeente.
Tussen polderbestuur en gemeenteraad ontstond een patstelling, die de ergernis over de kwaliteit van de weg en de woonomgeving alleen maar deed toenemen. Daarbij kwam ook nog dat het verkeer steeds drukker werd. De boerenwagens met paardenkracht, die met hun producten het Kanaal door Voorne moesten zien te bereiken werden bovendien steeds meer vervangen door vrachtauto’s.
Zo werd de toestand voor de bewoners en verkeer steeds moeilijker. Uiteindelijk pikten de bewoners het niet langer. Er werden bijeenkomsten georganiseerd en de besturen van polder en gemeente werden onder druk gezet. Uiteindelijk kwam er einde jaren dertig tussen beide besturen overeenstemming en werd de Moriaanseweg verbeterd.
(Foto: Stadsmuseum)
